ضریب fill factor پنل خورشیدی، یک پارامتر مهم در نیروگاه‌های خورشیدی می‌باشد. این پارامتر تعیین‌کننده‌ی بازده تبدیل توان یک سلول یا پنل است. fill factor به صورت نسبت توان ماکزیمم (PMAX=VMPP*IMPP) به حاصلضرب ولتاژ مدار باز (VOC) در جریان اتصال کوتاه (ISC) تعریف می‌شود.
تاثیر ضریب پری در عملکرد پنل خورشیدی
جریان اتصال کوتاه و ولتاژ مدار باز بیشترین مقادیر جریان و ولتاژ تولیدی پنل خورشیدی است؛ هر چند توان خروجی در هر یک از این دو نقطه صفر است. ضریب Fill Factor یا ضریب پُری،بیشترین مقدار توان قابل استحصال از پنل خورشیدی را در قیاس با جریان اتصال کوتاه و ولتاژ مدار باز مشخص می‌نماید. در صورتی‌که fill factor برابر با یک باشد، منحنی جریان بر حسب ولتاژ پنل خورشیدی به صورت مستطیل بوده و توان بیشینه تولیدی برابر با حاصلضرب VOC در ISC است. در نتیجه توان تولیدی پنل خورشیدی که دارای fill factor بزرگتری است (منحنی آبی رنگ)، بزرگتر از پنلی با VOC و ISC مشابه اما fill factor کوچکتر (منحنی قرمز رنگ) است. این موضوع در شکل زیر نشان داده شده است.
با توجه به اینکه VMPP و IMPP به ترتیب حدوداً 95-90 درصد VOC و ISC هستند، ضریب fill factor بین 90-80 درصد می‌باشد. هر چه با بهبود کیفیت پنل‌های خورشیدی در طی چند سال اخیر، ساخت پنل‌هایی با fill factor بزرگتر توسط شرکت‌های تولیدکننده مورد توجه قرار گرفته است. به طور کلی انتخاب پنل خورشیدی با ضریب پری بزرگتر از 80% به معنای استفاده از پنل خورشیدی با کیفیت مناسب می‌باشد.
تاثیر ضریب پری در مدل‌سازی پنل خورشیدی
یکی از روش‌های متداول برای مدل‌سازی پنل خورشیدی، مدل تک دیود می‌باشد. در این حالت منحنی پنل خورشیدی توسط دو مقاومت سری (Rs) و موازی (Rp) مدل می‌شود. این روش مدل‌سازی در بسیاری از مراجع و نرم‌افزارها نظیر PVsyst مورد استفاده قرار می‌گیرد. مطابق با این مدل‌سازی، هر چه ضریب fill factor نزدیک به یک باشد، مقاومت‌های Rs و Rp به ترتیب به سمت صفر و بینهایت تغییر می‌کنند. در نتیجه مطابق با مدل تک دیود، پنل خورشیدی دارای مقاومت ناچیز Rs و مقاومت بزرگ Rp دارای عملکرد بهتری می‌باشد.
